Çok para verip almaya gerek yok dediklerime eklemek istediğim, bugüne kadar hep dikmek isteyip de ertelediğim, dekorasyon bloglarında ve H&M, Mudo gibi mağazalarda bakışmalarımızın artık mutlu sona erdiği minderimle tanıştırmak istiyorum sizi. Bakmayın öyle söylediğime, ahım şahım süslü püslü de değil işte sıradan bir minder benimkisi ama bana çok havalı geliyor. Siz şimdi kumaşı solmuş gibi, rengi atmış bile diyebilirsiniz içinizden, doğrudur. Bu arada renk karışımı olması benim hatam oldu, makinenin sadece durulama programına atsam da kumaşımın güzelliğini yok etmiş diyebilirim. Rengi karışsa da solsa da benim için harika ötesi bir kumaş. Bir zamanlar Sümerbank’ın 50 yıl önce ürettiği pamuklu kumaş…
Eğer siz de böyle bir mindere sahip olmak isterseniz kesinlikle yapabilirsiniz. Benim gibi ertelemeyin derim. Sorularınızla takıldığınız yerde yardıma hazır olduğumu şimdiden belirtmek isterim, haydi başlayalım o zaman…
Öncelikle kumaşım kıymetli, fazla kumaş gitmesin, yapamasam da az bir kumaş atılsın diye oğlumun yemek sandalyesine bir minder dikmekle başladım. Gazete kağıdına kalıbımı çıkarıdm.
Kumaşımın üzerine kalıbımı koyarak 1 cm dikiş payı bırakarak kestim.
Minderimin kalınlığını oluşturacak parçayı 10 cm kalınlıkta uzunca bir şerit kestim. Şeritin uzunluğu sandalyenizin ebadına göre değişebilir.
Bu şeridi diğer parçamla ön yüzeyleri birbirine bakacak şekilde koyup tersten dikmiş oldum. Ön çevirdiğimde aşağıdaki gibi olması gerekiyor.
Mindere orjinallik katan en güzel ksımı bence tutacak kısmı. Onun için 10 x 15 ebadında bir parça kestim.
Ön yüzeyi içe bakacak şekilde katladım ve kısa kenarlarından biri boşta kalacak şekilde diktim.
Ön yüzünü çevirdim.
Tutma kısmını sandalyemin arka bölümüne diktim.
İkinci parçayı da uzun şeride tersten dikerek genel anlamda minderimi tamamlamış oldum.
Ön yüzünü çevirdim.
Heyecanla içine elyafımı doldurdum. Aslında bu aşamada astar da dikmem gerekiyordu ama sabırsız kişiliğime yenik düştüm ve bu kısmı es geçtim. Minderim kirlendiğinde o zamana kadar dikeceğim astarın içerisine elyafı doldurmayı düşünüyorum.
Doldurduktan sonra iğneyle açık olan kısmı görünmemesi için gizli dikiş tekniği ile diktim.
Şimdi gelelim birazcık zor, daha doğrusu oyalayıcı kısma. Çünkü bayağı bir zamanımı aldı. Dikiş yerinden ortalama bir parmak kalınlığındaki yerden yorganlama yapıyoruz. Babaanneciğim söyledi bunu da. Çünkü kendisinin bütün yatakları bu teknikle yapılmış. O kadar muntazam ki hala kalıp gibi duruyor yatak diyebilirim. Artık mirasçısı benim ve yayla evimde kullanıyorum. Bu da benim için ayrı bir mutluluk.
Hem alt hem de üst taban için yorganlamayı yapıyoruz.
Sıra geldi orta kısımlarındaki dikişlere. Genelde mağazalarda gördüklerimin hepsi iple yapılmış ama ben babaannemin tekniğini kullanmak istedim ve ilk önce kumaş yerleştirip altlı üstlü diktim.
Ve mutlu sona ulaşmanın sevinciyle …
Emeğimle ulaştığım noktada yaşadığım multuluk, başarmanın sevinci, bir de karşısına geçip saatlerce seyretmek, karelemek, oğlumun çanta diye alıp gezmelerdeki sevincini görmek paha biçilemez diyorum. Sevgilerle…
Daha fazla görsel ve diğer çalışmalarım için bloguma beklerim.
İnstagram hesabım
gerçekten nefis olmuş. bu tip minderleri ben de çok beğeniyorum. sizinkiler muazzam.
Çok teşekkür ederim sevgili shane, Ben de o kadar çok beyendim ki dikerken ki sabırszılığım, heyecanım hat safhadaydı, Sonuç aşamasına geldiğimde ise ben de gözlerime inanamadım, ya da çok mu büyütmüşüm gözümde bilmiyorum. Her ne kadar istediğim açık mekan fotoğraflarını çekemesem de şimdilik beni tatmin etmeye yetti arttı bile. Bu arada isterseniz desen tercihinizi belirtin seve seve sizin için de yaparım, sevgilerle….