Anneannem köyde büyümüş. Egeli. Pamuk tarlası olanların evinde dokuma tezgahı bulunması da kaçınılmazmış o zamanlarda. Bu kilimi 15 – 16 yaşındayken çeyizi için dokumuş. Şimdi 78 yaşında, Allah uzun ömür versin. İpin eğrilmesi, kök boyalarla boyanması, dokuması hep onun elinden. Ellerine sağlık anneannem. Diğeri ise un çuvalı olarak yapılmış. Zaman karşısında olabildiğince sağlam, varlığını sürdürüyor…
Un çuvalından paspasım
En özel kilimim
Allah daha da uzun ömürler verir inşallah ,ben çok seviyorum böyle şeyleri ,ellerine sağlık
ne emekler ne emekler… asıl marifetler o zamanlarmış, her şeyini sıfırdan oluşturup yapmak, anneannenin ellerine sağlık …benim anneannemde yaparmış böyle şeyler kirmanda ip eğirir sonra da dokurmuş ama şimdi hiç bişeycikler kalmamış bu yüzden sen çok şanslısın…
Sevgili Angunice,gel sen onu paspaslıktan terfi ettir.Onca emeğe yazık olmasın ayak altında.İkisi de çok güzel.Renkleri cıvıl cıvıl.
İlginiz ve yorumlarınız için çok teşekkürler. Sevgili Nalana, Üstüne basmaya ben de kıyamıyorum, o yüzden zeminde dekor yaptım sadece. Ama değişik fikirlere açığım.
anneanneler ve anneler…ah ne marifetler ve yaratıcılıklar varmış onlarda.kısıtlı malzemelerle hem de..bence de paspas olarak yazık.benim annemin anneannesinden kalma ama artık bazı yerleri çok aşınmış kilim parçalarım vardı.heybeler (bildiğiniz çantalar) kırlentler.cep telefonu kılıfları ve cüzdanlar yaptım.kızkardeşim sağolsun çoğuna el koyup amerikaya götürdü.çok yıpranma payı olmadığından uzun senelerce de kullanılıp çocuklara bu şekilde hatırada bırakılabilir…nacizane..
Kesmeye henüz kıyamam, ama ilerde değerlendirmek üzere notlarıma ekliyorum. Teşekkürler.