Uzun bir aradan sonra benim için yepyeni bir uğraşla karşınızdayım. Bilin bakalım buradaki eski geceliğe benzer giysi ve bir çocuk fanilası birleşip ne oldu?
Her şey anneannemin 80 yıllık dikiş makinesini tavanarasında bulmamızla başladı. Eşim eline geçirdi, temizledi, ayarlarını yaptı. E bu kadar uğraştan sonra kaldırmak olmaz, hayatta dikiş makinesine yakından bile bakmamış olan ben başladım dikmeye. Bu da ilk eserim. Beceremeyip atacağımdan o kadar emindim ki fotoğraflamak aklıma bile gelmedi. Gecelik tişört arası bir şeyi elime aldım (Fotoğrafını zamanında çekmediğimden onun eşini sonradan çekebildim). Kızımın bir elbisesine göre kestim, uçları fırfırlı etek yaptım. Sonra fanilasını kestim, askılı üst yapıp birleştirdim. Askısının içine de çöpe atarken lazım olur diye kestiğim sütyen askılarından geçirdim, büzgülü oldu. Hepsi bu kadar. Tabiiki hatalar çok oldu ama bana moral verdi, son hızla dikmeye devam. Meğer ne zevkli şeymiş dikiş dikmek.
Bu da mankenin üzerindeki hali
vaaay ellerine sağlık,şu güzel mankeni de yakalayıp öptük mü tamam olur
ellerine sağlık.ilk deneme için zor bir iş seçmişsin.ama güzel olmuş.bence devam.eminim ustalaştıkça çok güzel işler. çıkaracaksın.hele kız annesi olunca dikiş bilmek lazım dimi:))
Teşekkür ederim. İlk için bence de zor oldu ama başlayınca bi de şöyle olsun, bi de böyle yapayım derken hiç planlamadan böyle bir şey çıktı. Gerçekten kız annesi olunca daha eğlenceli oluyor dikmek. Süsleme konusunda sınır yok. Bir de şunu farkettim, bu kadar zamandır ne alırsam alayım, kızım şu uyduruk elbise kadar mutlu olmamıştı. Demek ki emek verilince küçük bir çocuk için bile herşey daha değerli oluyor.