Her gün aynı saatlerde, aynı yolu, aynı otobüsü kullanırsanız aynı kişilerle karşılaşma oranımız çok fazla oluyor. Leyla Hanım da genellikle haftanın 3 günü çalıştığım iş yerinin çok yakınındaki diyaliz hastanesinin bahçesinde olurdu. Güzel havalarda bahçede oturur. Bazen çayını yudumlar, bazen bulmaca çözer, bazen gazete okurdu. Yoldan geçerken selamlaşır, günaydın veya merhaba derdik. Bir gün yanıma uğradı ve uzunca sohbet etme şansımız oldu. Canından çok sevdiği eşi böbrek hastasıymış, sürekli onu kaybedersem endişesini taşıyordu.
Uzun yıllar hep çocuk hasreti çekmiş,ama çocukları olmamış bir çift, tüm sevgilerini kendilerinde yoğunlaştırmışlar. Yıllarca mutlu ve birbirlerine aşık bir çift olmuşlar. Benim ondan başka hiç kimsem yok! o benim her şeyim derken Leyla hanımın gözlerindeki korkuyu, endişeyi fark edebiliyorsunuz. O günden sonra daha sık yanıma uğrar, daha çok sohbetler yapar olduk…
2006 yılının anneler gününde, kendisine yapmış olduğum kırkyama masa örtüsünü, küçük bir anneler günü armağanı olarak vermek istemiştim. Küçük bir bez parçasının Leyla hanımı bu kadar duygusal yapacağını ve onu ağlatacağını hiç düşünmemiştim. O an sevinmek mi, üzülmek mi bilemedim? Daha sonra , çok duygusallaştığını ve mutluluktan ağladığını söylemişti.. Kaç kez teşekkür etti inanın hatırlamıyorum. Aradan birkaç gün geçmişti, elindeki paketi bana uzattı ve bu kendisine yaşattığım mutluluğun karşılığında bana küçük bir hediye vermek istediği söyledi. Paketi açtığımda Leyla hanımın kendisinin yapmış olduğu, fotoğrafını gördüğünüz, bu güzel tablo artık benimdi. Değerli dostum, sevgili arkadaşım Leyla hanımın kahve falına bakan kadın tablosu ile sonbahar yarışmasına katılmak istedim. Teşekkürler Leyla hanım… Sevgili eşine sağlık ve şifalar diliyorum. Sizi çok seviyorum.
NOT :Tablo formata uygun olsun istedim ve Bostancı taksi durağından koparmış olduğum sarmaşık dalları ve çınar yaprakları ile süslemek istedim:)Yarışmaya her katılan tabi ki kendisi kazansın ister. Ama ben 10 marifetteki tüm üyeleri zaten kazanmış olarak görüyorum, çünkü geri dönüşüm projeleri üretmek bence kazanmaktır. Yarışmaya katılan 10 marifet üyelerine bol şanslar diliyor, hak eden kazansın diyorum.
çok hoş bir hikaye allah acil şifalar versin ayrıca da çok güzel bir tablo yapanın ellerine sağlık
tutuyorum sonra yorum yapacam:)
çok güzel..
Tablo güzel,hikayesi güzel,sunum güzel..Hak eden kazansın dilekleri ennn güzel.Umarım öyle olur.Kimse üzülmeden…birbirimizin sevincini paylaşarak…sevgilerr..
ben herkes bu yarışmanın birincisi diye düşündüğüm için bütün çalışmaları tuttum. abarttım belki herkes birinci değil düzeltiyorum. ama olsun, yapılan işlerde emek var sevgi var. bunları hissettim.bu çalışma da bambaşka güzel, bambaşka anlamlı. leyla hanımın eşine acil şifalar diliyorum inşallah daha çookkk uzun süre mutlu yaşarlar.
cok guzel bır tablo arkadasım basarılar
Ne duygu yüklü bir yazı, işte sonbahar böyle birşey, duygulu hüzünlü… Tablo çok hoş tamam da sunumu daha hoş. Çok beğendim bu çalışmayı, başarılar dilerim….
bir insanı mutlu etmek bu kadar kolay işte,kırmakta öyle dimi.siz güzel olanı yapıp bir insanı sevindirmişsiniz.böyle bir tablo kazanmışsınız.biri birinci olacak ama gönüller bir olsun dimi:))başarılar…
Güzel yorumlarınız için hepinize çok teşekkür ediyorum..
hikayesi bile yeter…
leyla hanıma acil şifalar..ve kocaman sevgiler….güzel eseri de beğeniyle seyrettim…
emin olunuz, iyi dileklerinizi kendisine ileteceğim..
bir önceki yorumuma istinaden yazıyorum. dolunay82 ne güzel söylemiş biri birinci olacak maksat gönüller bir olsun değilmi bende böyle düşünüyorum. ancak hiç ihtiyacı olmamalarına rağmen, oyları almış yürümüş insanların hala postaneden beni tut beni tut diye mesaj atmaları bana garip geliyor. bu yarışmada bana direk mesaj atılmadı bu konuda ama biliyorum bu çeşit kulislerin yaşandığını. geçen sene yaz yarışmasında benim de başıma gelmişti. güldüm geçtim ve tuttum nolcakki dedim kendi kendime. bu yıl daha tecrübeli üye olarak cidden üzülüyorum bu gibi olaylara.
aslında birbirimizi küçük sandığımız şeylerle ne kadar mutlu edebiliyoruz değil mi.? yüreğine sağlık sevgili akoni
benim içinde sadece paylaşmak güzel ve bende herkesi tutuyorum ama akonicim başka hikayesi hüzünlü bir tablo bu diğerlerinden farklı tabloda çok güzelmiş sadece merabalaşmakla başlayan arkadaşlığınızın sürmesi dileğiyle rabbim eşine acil şifalar versin inş uygun böbrek bulunurda uzuuun süre beraberliklerini devam ettirirler
yazın sabah sabah çok iyi geldi akoni leyla hanımlara acil şifalar diliyorum tablosuda harika senin sunumun ve süslemelerinde öyle ellerinize sağlık başarlar dilerim
Gerçekten de ben anneler gününde sadece annelik duygusu tatmamış, ama yüreğinde kocaman bir anne sevgisi olan kadını, anne olmadan da birileri tarafından hatırlanması olarak düşünmüş asla karşılık beklemeden verilmiş küçük bir armağandı. Zaten yağlı boya çalışması yaptığını da bilmiyordum. Ama o an görülmeye değerdi.
mükemmel bir tablo tabi ki. kim ne diyebilir. ama siz edebiyat mezunu musunuz. kelimelerle dans etmişsiniz. sizi tebrik ederim. o kadar yazıyı bir başladım bir bitirdim. sade resim değil,yazı da 10 puan. ben zaten hepsini bir bütün olarak değerlendiriyorum. yazıda bir köşe yazısı sizde de bir 40 yıllık gazeteci havası var. ben gazeteciyim zaten demeyin…tekrar tebrikler…
polyanna 69, Bazen böyle övgü dolu yorumlar karşısında ne yazacağını şaşıran, yazma güçlüğü çeken bir kadınım. Ben ne edebiyat mezunu, ne de gazeteciyim. güzel yorumların için sana ve diğer yorum yazan, tutan tüm arkadaşlara da sonsuz teşekkürler..
leyla hanımlara acil şifalar dilerim bende. ellerine sağlık tablosu da güzelmiş
Çok güzel bir resim çalışması bu.Bende rölyefte yapsam diye düşündüm hemen.Sevgili Akoni Bostancıyı görüncede dikkatimi çekti hemen bende orada oturuyorum.Herhalde komşu oluyoruz
nazesen, ben Pendik’te oturuyorum. Bostancı’da erkek kardeşim var. Belki bilirsin Türk Telekom un olduğu meydana yakın yerde Bostancı spor giyim mağazası var. Polarıs, Puma gibi marka ayakkabı ve tekstil ürünleri satılıyor, onların. Ben de sık, sık uğruyorum. Hazır oraya gitmişken yapraklardan toplayarak tabloyu formata uygun şekle getirdim.
Öncelikle sevgili Hülya hanıma acil şifalar diliyorum.Yağlı boya çalışmasını çok beğendim.O güzel ellerine ve emeğine sağlık Bizi bu güzellikle buluşturduğunuz için size teşekkürler…Sevgiyle kalın…
Sevgili Akoni bu bir dostluk öyküsü, ne güzel anlatmışsınız.Yüreği kocaman, harika bir insansınız siz.
sevgili belgin41,sevgili noblesse, böylesine güzel sözler karşısında inanın yazacak pek bir şey bulamıyorum. Teşekkürler.
aaaa masal gibi olmuş ninecim, sabah sabah duygusal oldum. Göz pınarımda bir damla oldu akmasın diye tutuyorum. Beni bilemeyeceğin bir yere götürdün. Ay ben azıcık kendime geleyim sonra gene yazarım. (İnsan bazı duygularını bastırdım desede arada bir pörtlüyor, kontrol etmek çok zor)
Embir, sanırım duygusal bir anına denk geldi.. Ben en büyük servetin sağlık olduğunu düşünüyorum. Ama sanırım biraz bencillik, doyumsuz var biz insanlarda. Oysa mutlu olmak için o kadar çok nedenlerimiz var ki
bütün hastalarımıza acil şifalar diliyorum.çok güzel bir çalışma……
teşekkürler, birdost
Sevgili arkadaşım bu kadar söz üzerine ne diyeceğimi bilemiyorum,arkadaşların hepsine katılıyorum.Çok çok çok beğendim diyorum.Arkadaşınada acil şifalar diliyorum.
sevgili gonul, çok teşekkür ediyorum.
anlatıklarınız cok hoş..
başarılar
uzay, teşekkürler
okurken çok duygulandım, tüylerim diken diken oldu. Bir insanı mutlu etmek kadar güzel bir duygu yoktur. Paylaşımınız için teşekkür ederim, bol yıldızlı günler:)
Sevgili kucukguneş, gerçekten de çok küçük şeyler, bazen insana büyük mutluluklar verebiliyor. O duyguyu sizlere de hissettirebildimse ne mutlu bana. Hepinize sevgiler
akoni ninem yazını okuyunca aklıma rahmetli babacığım geldi, o da ömrünün son üç ayında dialize girmek zorunda kalmıştı, anneciğimde hep yanı başındaydı…. işte böyle
embir’ciğim, hastalığın iyisi olmaz hepsi zor. Ama dializ hastaları çok faklı, tedavileri süreklilik isteyen bir hastalık. Siz yaşayan biri olarak daha iyi bilirsiniz. Babanızın toprağı bol olsun, Allah sizlere de sabır versin:((
duygu yüklü bir hikaye..tüm hastalara acil şifalar diliyorum
teşekkürler
Harikasınız…
teşekkür ederim
Biliyorum Akoni ,Bostancıyla küçükyalı arasında Altıntepedeyiz .Pendiktede yengemler oturuyor bir ara uzun müddet kaldım huzurlu ve sakin bir semt.Güle güle oturun.
cok duygulandım, umarım kısa sürede güzel haberlerini alırız
inşallah
Çok hüzünlü bir hikaye okurken tüylerim diken diken oldu,benim de dayım haftanın 3 günü diyalizde,eşi ve çocukları etrafında dört dönüyorlar,zor bir hastalık,Hülya hanıma acil şifalar diliyorum,bu güzel resmi paylaştığınız için sizede teşekkürler.
aheng, gerçekten zor bir durum. dayınızada acil şifalar diliyorum:(
Resim çok güzelmiş,hikayesinden de çok etkilendim.
Teşekkür ederim sevgili akoni,tüm hastalara acil şifalar inşallah.
Hikayede tablo da süper bence tabloyu çok iyi saklayıngüzel bir hatırası varmış.ayrıca Leyla hanımın eşine ve onun gibi hastalara acil şifalar diliyorum.
Ben şimdi gördüm yazınızı.Hislerimize dokundurmaktan öteye geçti bu hikâye .Unutmayacağım ,yazınızda ki bu güzel dostluğu.Bizlede paylaştığın için çok teşekkürler.