İlk keçe maceram!
Merhabalar! Nereden başlanır, ne yazılır ki şimdi diye düşünürken sıcak bir merhaba ile aranıza katılıverdim sanırım. Aslında gizli gizli takip etmekteydim hayretle, imrenerek, ama benim açımdan en önemlisi olan “ben de yapabilirim aslında” özgüveniyle bakmaktaydım üretilenlere. Bir gün ben de başlayacaktım ama ne zaman? İşten ya da diğer koşuşturmalardan fırsat bulduğum anda kendimi hayal gücüyle, emekle yapılan ne varsa araştırırken bulmaktaydım çünkü. Çevremdeki yakın kişilerden “sıkılmıyor musun bunlara bu kadar bakarken? Benim hiç ilgimi çekmiyor bu tarz şeyler” yorumlarını alırken her seferinde seve seve “hayır” cevabını veriyor, keşke ben de yapabilsem, ben de yapacağım bunlardan” diyordum 
30 Nisan 2010’da dünyamı değiştiren, gerçekten anneliğin ifadesi kelimelerle mümkün olmayan en özel his olduğunu bana ispatlayan güzel kızım Balım’ın 3. yaş günü için hazırlıklar yaparken, diğer güzel birçok şeyin yanında keçe ile yapılan birçok şey ilgimi her seferinkinden daha fazla çekiverdi bir 0anda, bu güzel günde bizi yanlız bırakmayacak olan konuklarımıza ufak hediyeler yapabilme isteğiyle hemen 10marifet sitesinden, adıyla müssemma
Neyi nasıl yapacağımı bilmeden, üstelik gelen keçelerle yaptığım hediyeleri vereceğim güne 3 gün gibi çok kısa bir süre kalmışken, telefonumu yanıtlayan hoş bir ses (Ceren Hanım =)) “kargo yetişir mi, aldığımda ben bir gecede hediyeleri hazırlayabilecek miyim ki?” endişelerimi alıp götürdü, kargom tam gününde elime ulaştı, benim içim kıpır kıpır, neredeyse iş yerindeki odamın kapısını kilitleyip oracıkta başlayacağım keçelerle birşeyler yapmaya
Tabii genelde olduğu gibi evdeki hesap çarşıya uymadı 
Doğum günü ve sonrası telaşı, araya giren ufak yoğunluklar, yorgunluklar derkeeennn Anneler Günü’ne 1 hafta kala, daha önceden aklıma takılan ve mutlaka denemeliyim dediğim keçe ile tarif defteri süsleme fikri, tam da kayınvalidem için değişik ve özel bir hediye arayışı içinde iken bir anda neden olmasın dedirtti ve mutfakta sadece benim değil çevresindeki birçok kişinin çok hamarat bulduğu, elinin lezzetinin takdir gördüğü ama bunun yanında özellikle ablam (görümcem) ve bana tarif verirken hep üstünkörü anlatımlarla bir nevi “lezzet sırlarını” koruyan anneme (kayınvalidem), içine esprilerimi de katarak hazırlayabileceğim sevgi ve emek dolu bir hediyeyi üretebilme fırsatını verdi bana.
Sonuç o kadar içime sindi, o kadar “vay be ben de yapabiliyormuşum gerçekten” dedim ki, tarif defterini bitirir bitirmez, küçük anahtarlıklar deneyerek devam ettim kendimce üretmeye, mutlu olmaya =)
Fotoğrafları artık üstadlık derecesinde gördüğüm birçok yetenekli arkadaşımın yaptıklarının yanında kıyaslanamayacak olduğunu bile bile gönderiyorum, çünkü biliyorum ki benim gibi gizli takipçi, “ben de yapabilir miyim ki”, deyip kendi hayal gücü ve el becerisini keşfetmeye henüz fırsat tanımamış birçok kişi var, umarım benim bu ilk acemice ama sevgi ve emek dolu çalışmalarım onları yüreklendirir =)
Balım’ın kendi ellerimle yaptığım tütüsü, işlemeli badisi ve kanatları
Ve doğum günü pastamız. İlla ben yapacağım ısrarım ve son anda çıkan aksiliklerden dolayı istediğim gibi şekillenmeyen ama davetliler tarafından övgüyle karşılanan ilk şeker hamurlu pasta denemem:)
Ta ta ta taammmm
Detaycıyım demiştim 
Daha profesyonel ama hep bu ilk yaptıklarımdaki heyecanla oluşan daha güzel paylaşımlarda buluşabilmek dileğiyle.. Başta Ceren Hanım’a, 10marifet ekibine ve benim bu yazıyı yazmama bir şekilde vesile olan herkese sonsuz sevgi ve teşekkürlerimle…
(Pervin)
Kızımın doğum gününe yetişemese de, yine aynı kişilere Anneler Günü hediyesi olarak dağıtılan anahtarlıklarımız