”NURHAN, BAYAN SONBAHAR’I TAKDİM EDER
Yarışma için ne yapsam ne etsem diye herkes gibi ben de düşündüm,araştırdım.Ve bunların sonucunda kafamda oluşanlardan gerçekleştirebilecelerimden bazılarını bir araya topladığım bir çalışma yapmaya karar verdim.Epey bi uğraştıktan sonra da bu ”BAYAN SONBAHAR” adını verdiğim işim ortaya çıktı.
Önce telden bir form hazırladım üstünü kağıt , peçete ve tutkalla birlikte döşedim.Sonra kuruması için bir kenara kaldırdım.
Daha sonra fimo hamurundan sincabı,palamutu ve kuşları hazırlayıp pişirdim.Kuşlar için kırnap ipinden yuva yapıp çöpleri içine silikonla yapıştırdım.Bu işten sonra kürdanlarla ve bir nikah şekerinden çıkardığım tülle şemsiyeyi yapıp üstünü yapraklarla süsledim.Yine kürdanlardan el arabası hazırlayıp içine yaprakları yerleştirdim.Ve artıklardan süpürgeyi yaptım.KuruyanBayan Sonbahar’a bordo tülden elbise yapıp üstünü tavuskuşu tüyleriyle ve yapraklarla süsledim.
Bütün bunları hazırladıktan sonra bir yaşpastanın altından çıkan sert bir kartonum vardı onu alıp yapraklarla birlikte kendime göre döşedim.Hazırlamış olduğum bebeği de ortaya yapıştırdıktan sonra başına şapka olarak kuş yuvasını yapıştırdım.
Ve içine kuşları oturttum.Bayan Sonbahar’ın bir eline süpürgesini bir eline de şemsiyesini tutturdum.
Etrafına el arabasını ve sincabı da yerleştirerek ufak süslemelerinide yaptım.
Bütün bunları tamamladıktan sonra kartonu alıp silikonla beraber kütüğün üstüne yapıştırdım.
Bu kütüğü babam Trabzon’da yakılacak odunlar arasında görünce bu tam Nurişlik deyip alıp saklamış sağ olsun.Ben de bunu ne yapsam nasıl yapsam da kullansam diye bir türlü bir şey bulamamıştım.Demek ki kısmet bu yarışayaymış 
