Belki de doğduğum yıllara denk geldiği içindir, 70’li yılların ayrı bir yeri vardır benim için. 80’ler karışıktı, malum. 90’lar biraz baharat tadında; her şeyden biraz ama hiçbir şey tam yerine oturmuş değildi. 2000’li yıllara baktığımda kaos görüyordum her yerde. Şimdi, 2010’dan sonra muhteşem dönemlerin başlayacağını biliyor ve inanıyorum.Her neyse, konumuz 70’li yıllardı.:)Bu iki yastık, birlikte bir mesajı taşıyorlar size. 70’li yılların bulutlar üstünde taşınan sevgi değeri nerelere kayboldu dersiniz?Televizyonun ilk dönem filmlerine ve dizilerine baktığımda (daha doğrusu hatırlamaya çalıştığımda) Hababam Sınıfları, Ayşecikler, Ömercikler geliyor ilk olarak aklıma. Her biri duygu yüklü, sevgiyi doruk noktada işleyen, izleyenlerin boğazını düğüm düğüm eden, yumuşak, tatlı, gülümseten filmlerden… Yanlış mı hatırlıyorum bilmem, bizler o dönemki filmlerde silahları en fazla polislerin elinde görürdük. Bu onlar için gerekliydi. Öyle mafyalar, hesaplaşmalar falan yoktu. Varsa da bize taşınmazdı. Bir de köy yerinde olurdu silahlar. Kan davalarında ya da en fazla doğal yaşamdan korunmak amaçlı taşınan silahlar olarak çıkardı karşımıza. Özenmezdik.Ne zaman ki, gıcır gıcır takım elbiseleriyle, para içinde yüzen, yakışıklı, güç timsâli, çevresi kalabalık, saygı duyulan(!) karakterler ellerinde silahlarla tv’lerimize sızmaya başladı, işte o zaman çoluk çocuk silaha, kavgaya, savaşa özenir oldu.Sevgi mi? Artık yeni dönem dizilerde saf sevgiyi ara ki bulasın! Yalan, dolan, hile, aldatmaca, çıkar, güç saplantılı, çetrefilli aşklar(bunlara ne kadar aşk denirse artık) her dizide karşımıza çıkar oldu. Toplum ikiye bölündü neredeyse; güzel ve cazibeli kadının kocasını yakışıklı jönle aldatmasını haklı bulanlar ve bulmayanlar!:)))70’li yıllara özlemim bundandır işte. 60’larda çiçek çocukların, yaşamlarını heba etmek uğruna müthiş bir mücadeleyle, sevgiye (ve insanlık haklarına) sahip çıkma girişimlerini, bizler 80’li yıllarda gözümüzü kırpmadan harcamaya başladık. Bence dur deme zamanı çoktan geldi. Artık kısmen “İkinci Bahar”, “Canım Ailem” veya “The Cosby Show” tadında yumuşak dokulu diziler görmek isityorum tv’lerde.:)
ooofffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff, süpersin yine, süper, hem yastıklar hem de yazın harika arkadaşım…yastıklardaki şu renklere şu kompozisyona bir bakın, analar ne yetenekler doğuruyor yahu…bende iki çarşafı birbirine yamayıp yazı diye yayınlıyorum işte :(((
yastıkların da yazdıklarında çok hoş… yüreğine sağlık….
elerine yüreğine sağlık harikasın tutulmıcak gibi değilki
katılıyorum :)))
süpersin canım tasarımlar harıka bız 60 lı yıllarda doganlar ıse televızyonun sıyah beyaz yuzunu ve 12 de dıkılen bayragı unutamayız bak yenı bır tasarım senın ıcın televızyon ıcınde bayrak torenı sevgiler
yastıklar harika yazdıkların da harika ve çok doğru umarım dediğin gibi muhteşem bir dönem başlar bundan sonra .süper baba,perihan abla,bizimkiler ah ah nerede o eski güzellikler
AcemiHobicim, yaa öyle deme, ben senin yaptığın o çalışmaları yapmaya cesaret edmiyorum biliyor musun? Koskoca çarşafları makinanın altında nasıl hareket ettiririm diye düşünüyorum. Ve bunları samimiyetle yazıyorum, ellerine, gönlüne sağlık.Beğenmene de çok sevindim.:) Teşekkürler…Merve43, çok teşekkür ederim.:) Sevgiler…03Belinda, çok teşekkür ederim. Aynı fikirde olmamız ne güzel…:)Güneşedoğru, teşekkür ediyorum.:) Sevgiler…Gülseyhan, ben de daha dün gibi hatırlıyorum o bayrak törenlerini.:) Hepberaber ayağa kalkar İstiklâl Marşı’mızı söylerdik biz.:) Aah ah! Hatırlattın iyi oldu.:)Sevgiler…Nrhnmrl, aa bak hemen aklıma gelmemişti bunlar; ne güzeldi Perihan Abla, Süper Baba… Ekmek Teknesi de olur bak, ona benzer diziler yapsalar ne güzel olur.:)) Beğenilerin için çok teşekkür ederim.Sevgiler…
Herkese katılıyorum, sanada teşekkür ediyorum böyle güzel şeyler yapıp harika bir yazıyla bize sunduğun için
Dendenak, asıl ben teşekkür ederim.:)Sevgilerimle…
yine döktürmüşsünüz efendim çok çok beğendim, çok güzeller
Teşekkür ederim Racine.:) Teveccühünüz.:)))
Canım yaaa, ne güzel anlatmışsın, ah ne özlüyorum o yılları bir bilsen, saygıyı sevgiyi huzuru, o yıllar benim güzelim gençlik yıllarım, gerçek arkadaşlıkların, dostlukların yaşandığı yıllar, aaaah ah….. Bu güzelim yastıklara sarılıp ağlayasım geldi:))
bayıldım.hem yastıklara hemde verdikleri mesaja…ellerinize sağlık…
Banuca, tam da dediğin gibi, arkadaşlıklar dostluklar daha yalın hâldeydi sanki değil mi? Aman ağlama, ağlayınca durum değişmeyecek nasılsa.:) Biz kendi kendimize çabamızı sürdürelim, o daha iyi bir hareket olur.:)Sevgiler…İnda, çok teşekkür ederim. Mesaj alınmıştır diyorsun yani.;-) Sevgiler…
Ya harika o kadar yaratıcı çalışmaların varki hayran olmamak elde değil,ellerine sağlık arkadaşım:)
Sen bana, ben sana hayran…:))))))))Teşekkürler…
yastıklarınız tablo gibiler ellerinize sağlık bakmaya doyamıyor insan
Teşekkür ederim Hany, çok naziksiniz.:)
Yastıklarında, yazında, yazında verdiğin mesajda çok güzel. Eline yüreğine sağlık.
Günnnaayydııın Dünyaa…:)Bu sabah baharla uyandım çok mutluyum.:)Teşekkür ederim Yamalı Bohça, çok çok…:)
yastıklarında.yazdıklarında çok çok çok güzeller
emeğine sağlık canım.
Fene, çok çok çok teşekkür ederim.:) Hepimizin emeklerine sağlık…
Her kelimesine katıldığım bir yazı .Çok anlamlı ,şık yastıklara beğenimide belirtmeliyim tabii..
Gönüldenele, çok teşekkür ederim. Ne çok kişi aynı şeyi düşünüyormuş, ne güzel!:)
yastıklarda,yazılanlar gibi övgüyü hak ediyor.ben de hepiniz gibi gerçek dostlukların,saygının nerelere saklandığını bilmek istiyorum.
Sevgili Glin, bence gerçek dostluklar ve saygı emniyette; içimizde!;-) Ama sorun şu ki onu epey zamandır içimizde tutmaktan sıkıldık ve en basiti son yıllarda giderek artan ‘sanal’ iletişim yollarıyla, bu değerleri paylaşmaya başladık bile. Bu, burada da kalmayacak; bence her gün çoğalıp, günlük ilişkilerimizin tümüne sızacak. Mesela, her şey için teşekkür etmeyi öğreneceğiz, birbirimizi gülümseyerek selâmlamak tutkumuz olacak vs…ben inanıyorum!Yastıklarıma yaptığınız övgüler için de teşekkür ederim.:)Sevgiler…
renklitasarimlar’in bu enfes yastıklarını raftan indirdiğime çok memnunum. ne kadar beğendiğimi hatırladım.