Banyo dolabında duran eşimin atmaya kıyamadığım bornozuyla oğlumun odasına puf minder yaptım. Geçen bir gün 10 marifette gördüğüm puflar ben neden bu bornozdan puf yapmıyorum ki cümlesini söyletmişti bana. Hem bornozu toz bezi yapınca yaşayacağım vicdan azabından kurtuldum hem de oğlumun hoşlandığı hem süs hem işe yarar bir yenilik oldu odasında. İçine evde bir miktar bulunan elyaftan koydum ama baktım ki daha dünyaları alacak kimsenin giymeyeceğini düşündüğüm kıyafetleri doldurdum içine, elyaflar dışa yakın olacak şekilde tabi. Eski ve çok yıpranmış yırtık çorap, canı çımış penyeler pijamalar gibi şeylerden de atmadan ama hacminden yararlanarak kurtulmuş oldum. Alt kısmına fermuar diktim, minderi içine sıkıştırayım derken pufun kumaşı biraz yırtıldı
Bir yandan da parça olmazsa daha mı güzel olurdu diye bakıyorum, ama hafif yırtık ne olacak? İnsan kendi yaptığı şeyi ne çok inceliyor…