Keçe masallarında çekiliş var

katmandu’da serin bir sabahtı. rahip ban-ki moon düşünceli bir şekilde elindeki çomakla toprağa bir şey kazıyordu. yüzü endişeli kıvrımlarla doluydu. o kadar dalgındı ki kendisine çay getiren genç öğrencisini fark etmemişti. neden sonra kendisine uzatılan çayı iki eliyle kavrayıp içmeye başladı. bir müddet sonra fincanı yanı başındakii taşın üzerine koyup genç adama dönerek: taşkın cömert, bende deniz bitti, çakralarının daha da açılması için galata mevlevihanesine gitmen gerek. taşkın cömert ses çıkarmadan ban-ki moon’a baktı.. içsel bir dinginlikle kabullendi hocasının dediklerini.
Bir gece vakti çukurcuma tarafındaki kapıdan içeri girdi ahmet. ban-ki moon çabuk adımlarla uzaklaşırken taşkın cömert bir müddet ardından baktı. kendisini kapıda bekleyen hak yolcusu eliyle işaret edince, istemsizce onu takip etti. Bir kapıyı işaret etti hak yolcusu da yine istemsizce içeri girdi. yoğun bir tahta kokusu vardı odada. bir de yer döşeği ile duvarda asılı bir kilim. içeri sızan güneş ışığında tozlar uçuşuyordu.
beş yıl kadar sonra, taşkın cömert çile odasından çıktı. karnı açtı, susuzdu ama bunlara zaten çoktan alışmıştı. zikrini çekerek abdesthaneye doğru ilerlerken daha önce hiç görmediği bir kapı gördü. sakince ilerleyip kapıyı açtı. dışarı çıkıp hemen kapının dibine çömeldi. alışık olmadığı sesler, alışık olmadığınca bir kalabalık…insanlar acele acele önünden geçip gidiyorlardı. ancak taşkın cömertbunlardan beri olup yine varoluşçuluk , nihilizm, hak, tengri, hidayet diye düşünüp alemleri seyre dalmışken bir şıngırtı ile kendine geldi. parlak metal önündeki betondan hala dönüyorken, burnuna gelen kokuyu başıyla takip ettiğinde onu gördü. o da başını arkaya çevirmiş bir an için bakışmışlardı. güzel kız gösterişli güzel eteğini savura savura, ortalığı yaka kavura uzaklaştı. ahmet sanki rüyadan uyanmış gibi etrafa baktı, eline baktı, eteğine mintanına baktı. o sırada güzel kızlar güzel erkekler sımsıcak güneş insanın içini yakan bir müzik istiklal caddesinde hüküm sürüyordu. taşkın cömert bir anda hırkasını sıyırıp attı, o nu aramaya başladı caddede. aradı aradı ama bulamadı. ömrü hep bir şeyi aramakla geçmişti. olsun varsındı biraz da o nu arasındı. bu sırada orta yaşlı bir kadın bir masada oturmuş ruju bozulmasın diye tuhaf şekillere girerek spagetti yiyordu. taşkın cömert te onu görebileceği bir masaya seyirtip oturdu. kadından gözünü ayırmadan -makarna- dedi. makarna gelene kadar kadını süzdü.ama makarnası gelince dünyayı unutup yemeğe yumuldu. o sırada kadın kalkıp gitmişti, taşkın cömert ise sanki yeni dünyaya gelmiş gibi her şeyi keşfetmek istiyordu. “ohhh dünya buymuş anasını satayım! bunca yıl naaapmışım ben yaaa” deyip kalkıp masadan giderken garson: -hop nereye hemşerim ? diye koluna yapıştı. sonrası malum. taşkın cömert bulaşıkları yıkarken “sordum sarı çiçeğe” ilahisini mırıldanıyordu. yıkadığı tabakları mutfağın arkasına taşırken kocca göbekli ceo lee green usta:- şu marulları uzat bakiiim diye kendisine seslendi , ” bu loş yerde ne demeye gözlük takıyor ki” diye düşünürken marulu da uzattı. aşçı ceo lee green; “dünyanın tadı yediğin yemekle anlaşılır evlat” deyip hararetli bir şekilde tavaları karıştırmaya koyuldu.
sonraki günlerde güzel kadınlar, güzel yemekler, güzel içecekler peşinde koştu durdu taşkın cömert. aksırıncaya kadar içti, tıksırıncaya kadar yedi. dünya nimetlerinin birer birer tadına baktı. beş yılın sonunda yorgun ve yıpranmış bir bedenle bir o kadar susuz kalmış ruhla bir köye düşmüş yolu.arabasıyla tozlu köye yolunda ilerlerken yeni biçilmiş çimen kokusunu içine çekmek için arabadan dışarı çıktı. çimenin üzerine yattı. bir müddet sonra bir köpek havlamasıyla kendine geldi. kafasını kaldırınca eşşeğinin üzerinden manasız bir şekilde kendine bakan yaşlı adamı gördü. ferrarisini eşşek karşılığında yaşlı adama sattı. neyi var neyi yoksa oracıkta bırakıp eşşeğinin yularından tutup neşeyle gülümsedi taşkın cömert.