Evet tam 40 yıl önce yani 8/9 yaşlarında anneme ev hediyesidiye yaptığım şimdinin mutfak kurulama bezleri.Şimdi bakınca gülüyorum.ozaman annemle babam yeni ev satın alıpda eve taşındığımızda malum eş dost “güle güle otursun”a geldiklerinde birer de ev hediyesi getiriyorlar yabenimde çocuk aklımla hediye almam gerektiği hissine kapılmıştım.Ama 1- ne hediye alıcam2-hangi para ile alıcambunları düşünürken birden annemin sakladığı parça kumaşlar arasında resimdeki pembe kuması buldum.annemin kenar süsü diye öğrettiği teyel işini yine evde bulduğum kendime göre uygun olan yeşil renk iplikle işleyerek 2 adet küçük mutfak kurulama bezi yaptım.yanlış hatırlamıyorsam annemden gizli gizli (ders çalışma bahanesi ile odama kapanıp)1 haftada filan bitirdim.CANIM ANNEM bu hediyeyi aldığında çok duygulanmıştı.yoktan var ettiğim bu hediyemi kullanmaya hiç kıyamadı ama herzaman mutfak dolabının çekmcesinde itina ile saklamıştı.bende kullanmadım bende saklıyorum.bazen elime aldığımda şöyle çevreme bakıyorum 9 yaşındaki çocuk gözüme bir damlacık gibi görünüyor da ozaman kendimine büyük hissediyordum sizlerle paylaşmak istedim. hey gidi günler hey
Çok güzel gözüküyorlar hele 9 yaşında yaptığınız düşünülürse. Gönülden verilen hediyeler herzaman çok kıymetlidir. Sanıyorum anneniz onun için kıyıp kullanamadı.Bence kurulama bezi olarak dolapta saklamak yerine örtü olarak değerlendirebilirsinizSevgiler
çok düşünceli bir hediyeymiş
9 yaşında bunu yapmak vayyyyy eskiden bizler böyleydik ama ben şimdi bakıyorumda kızımı yada onun yaşıtındakilerin böyle birşey yapabileceğini ıı ııhh
hikayesi çok güzeldi:)ha…hediyede en az hikayesi kadar güzel…
8-9 yaşlarınki çocukların ailelerine hediye vermek konusunda acayip bir merakları oluyor. Bende o yaşlardayken okulda yaptığımız faaliyetleri (takvim falan yapmıştık) öğretmenime hediye etmek istemiştim, ilk iki taneyi aldı. Çok mutlu oldum ama 3.cncü den sonrasını kabul etmedi:D:D:D İşin suyunu çıkarmışım.. Bide her öğretmenler gününde öğretmenimize selpak mendil alırdık:)))))))))))))))) Tüm sınıftan en az 1 tane selpak mendil alırdı . Napalım çocuk harçlığıyla bitek ona paramız yetyodu:D
Çok masumca, sadece bir çocuğun aklından geçebilecek kadar. Yeni evin sizinde eviniz olduğunu hesaplayamamışsınız ki hediye verme düşüncesi oluşmuş ne güzel.
beğendiğinize sevindim.evet kondor çocuk aklı farklı çalışıyor muhakemeyi farklı yapıyor işte. 2 tane yapmamın sebebide hatırlıyorum biri annem diğeride babam için.ben ve kardeşime yok:)))) (evi onlar aldı diye miiii? yoksa kumaş mı okadardıııı? )tabiii asyacım şimdi o yaştaki çocuklara baktığımda hiç birsey yapmalarını istemem vede kıyamam daha çok küçükler diye.
yldoz, işin garibiannem kıyıp kullanamadı. ama bende o yaşta yaptığımakıyıp kullanamıyorum:))))))
o gun icin,hangi dusuncelerle yaparsan yap,cocuk ruhunun temizligi. dagarcigina boyle guzel bir ani eklemis semyilcim,hemde ne guzel bir ani:)
evet esinselcim. engüzel tarafı işte bu anılar. size buradabu anımı anlatırken o günlere döndüm sanki:))))
Kondor,şimdi fark ettim,daha doğrusu şu an aklıma geldi.kusuruma bakma epey zamandır yoktunuz değilmiyoksa yanlışmı hatırlıyorum.çünki dün eve geç geldim bir an önce yorumlara çevap yazma telaşı içindeydim. dediğim doğru isehoş geeelldiniiiz… :)))))))
aslen hep buralardayım. sadece yorum yazma olayımda iş yoğunluğundan düşüşler oluyor, hissettiğiniz yokluk o sebeple ama geri dönüpte yazmanız çok ince bir davranış teşekkürler.
gerçekten kişileri takip etmeye çalışıyorum. arada yokluklarıyaz tatiline bağladım ama sanki sizin yorumlarınızı hiç görmemişim gibi geldi uzunca bir zaman.(yada bana uzun geldi) yorumlarınız esprileriniz hoşuma gidiyor….sizinle birlikte dikkatimi çeken bir arkadaşta faraise amasanırım onun şu aralar dersleri var ..görüşmek üzere sevgiler.
sezercik izler gibi hislendim yau..yaşardı da sanki hafiften gözler.
eeeeee naparsın saatonikicim bizim zamanımızda şimdikiçocukların imkanları yoktu. hele benim gibi birazcık hisli vecins bir çocuk olunca eldeki imkanlarla kafaya koyduğumuzu yapmaya çalışırdık.yoksa bu hobi dediklerimiz eskileri değerlendirmeler nasılolurdu.dimiiii.amaaan ben sizler gülesiniz diye yazdım. daha bende neanılar var…
çenem açıldı yine …..diyorum ya hem hisli hemde cins bir çocuktum diye@ saatoniki bunada gülersin artık.çocuğuz işte arada da yaramazlık yapıyoruz. rahmetli annem dövmezdi ama bayağı azarlar ve yaramazlığımızagöre ceza verirdi. benimde gücüme gidip ağladığımda daannem ağlamamı görmesin diye perdenin arkasına saklanıpağlardım.iyi hoşda annemden saklanırken (evimizde 2.kattı) benimağladığımı karşımızdaki apartmanın hepsi ve mahalle görürdü.anneme utanıyorum ama mahalleliye ıı ıııhhh :))))
semyıl benide siz gülümsettiniz.düzel düşünceleriniz için teşekkür edeyim bu arada.bu arada nedir bugünün durumu anlamadım.nokturn geldi, shane editörüm hoşgeldine geldi, ana bi baktım. yelkovan*akrep bi arada yamak editörüde geldi.(Üçü bi arada kahve gibi oldu)
ne güzel. :)))) arada özletmek ve özlemek iyi oluyor..
yoruldum yazıları okurken bende öncelikleri başlıklardagöz gezdirerek bakayım dedim ikinci yazı yine sizin çıktı.40 yıl denince antika diye baktım.inanmıyorum 9 yaşında yaptığınıza bu ne kadar güzel birdüşünce, saf bir düşünce.inanın bakıp kaldım. da o annenin yerine koymaya çalıştımkendimi kimbilir yüreği nasıl köpük köpük mutluluk dolmuştur..inanın gözlerim doldu…size sımsıkı sarılıp yanaklarınızdanöpüyorum.iyiki bunu bizlerle paylaştınız.
zor bir durum olmalı :))))
güneşedoğru yanlış bir ifademi kullanmışımneden zor bir durum diyorsunuz hem de gülüyorsunuzyaaaa espriyi anlayamadım.geçekten samimice soruyorum. yanlış bir şey ise düzeltinben alınmam öylene bileyim coşkuyu o an o kelimelerle hissetmiştim delütfen cevaplayın
sevgili supersky hayatımda bu imgeyi hiç duymadım zaten imgelerle aramda iyi değil o yüzden güldüm köpük köpük mutluluk nasıl oluyor merak ettim ayrıca :)))
güneşe doğru ablam sana birşeyşleri izah etmem haddime değil biliyorum ama:)))sen çocukluğuma ver beni yinede emi.)))supersky ablam köpük köpük derken hani coşkulu coşkulu seviniri ya insan bazen hani besler büyütür hep anne bakar çocuğuna da birgün hiç beklemdiği bir anda o kadar emeğin zahmetin karşılığını küçücük bir hediye ile aldığında böyle yüreciği kımıl kımıl (hop hop )(yani;her zaman ettiğin gibi bir kez daha şükredersin ALLAH a onu kendine verdiği için)olur.hıh supersky ablamda öle anlatmaya çalışmış “köpük köpük ” derken anladın:)))))gerçi pekde anlatamadım ama neyse anlarsın sen:))
içindeki çoşkuyu anlatmış bunu anladım tabii… benim söylemeye çalıştığım başka bir şey tatlım… neyse …
hımmm …. o zaman neyse….
SUPERSKY samimi ve sıcak yorumun için teşekkür ederim.bir anne olarak seninde o duyguları yaşadığını anlıyorumasyacım. herhalde anneciğimede onları yaşatmışım.Güneşedoğru ben de hiç duymamıştım böyle bir tanımlamayı ama hoşuma gitti bilmiyorum bundan sonrakullanabilirim.” köpük köpük” evet bazen içimizdeki coşkuöyle olmaz mı?bir keresinde de bir arkadaşım duygularını anlatırken”çağıl çağıl” (herhalde şelaleden aklına gelmişti) tanımlamasını kullanmıştı.o zaman bir garip gelmişti. ama şimdi hoşuma gidiyor.:)))bütün arkadaşlarımın tüm yorumlarına teşekkür ediyorum.
Bende bu tarz bir bohça işleyen babaanneme yardım etmiş ve sıçandişi yada antika denilen bir iş yapmıştım.Bu da çok güzel olmuş Semyılcım.örgü örmekte keyifli uğraştı ilkokulda benim için.Ah çocukluğumuz…….Hatırlamak bile güzel.
evet nazesencim.ama şu an yanaklarım kızarıyor. utandım(ter bastı :))tüm yazılarımı tarıyorsun.ben gerçekten sana takılmıştım.(çocukluğum aklıma gelmişti de)
aaa ben kaçırmışım bunu çok güzel bir öykü çıkar bundan ah bir yazan olsa.bir yandan da gözüm burada ,kulağım tv de 11.dalgada
nazesencim bak sayende nalancım da geldi.:))nasıl oldun nalancım ? daha iyisindir inşallah.bu arada da bende hikaye çoookkk (hayatım roman
sorma Nalan abla, sabah eşimin kalk kalk 11. dalga yapıldı sen hala uyuyorsun! demesiyle, n’oluyoruz diye uyandım, hakikatten n’oluyoruz, nereye gidiyoruz bilmem.
çok yaşa semyıl çocukluğuma götürdün beni. benimde var böyle anneme hediyelerim. hatta bir tane varki inanmassınız. hani son zamanlarda moda olan kürdanda minik örgüler varya magnet olarak sunuldu. ben 40 sene önce yapmıştım. ama o zamanlar magnet yoktu. ben arkasına küçük çengelli iğne takarak yaka iğnesi yapmıştım anneme hediye. ama öğreten gene annemdi tabi. yani tereciye tere satmıştım. yayınlamadım onu ben 40 sene önce yapmıştım diyemedim kimsenin inanacağını sanmadım. anneciğim saklamış hala bende durur bir tane. ah ah çocuk aklı ne güzel duygular, ne güzel günlerdi.
bbuket hiç tereciye tere satmak olurmu? anneciğinin nekadar hoşuna gitmiş bak nasıl saklamış.haklısın şimdi düşününce inanmak zor geliyor. Neden ?şimdiki çocuklar bilgisayar-televizyon çocuğu bunlara vakitayırmıyorlar- ayırtamıyoruz.lütfen buraya koy onları gerçekten görmek isterim.
Minik bi masal gibi geldi bana bu hikayegerçekten çok masumca semyil abla mektuplarim geldi aklima… :)Bu arada ben bu kopuk kopugu duymustum sanki onceden boyle bi benzetmede.Yeni imgeleri ve aktarmalari severim benimde çok ho$ geliyo kulagima:)
ne güzel bu anımla sizleride o güzel günlerinize tatlı hatıralarınıza götürebilmek.birazcık çocukluk günlerimize dönmek.evet cadıkazanı bana görede içimdeki duygu ve coşkuyu tam anlatıyor “köpük köpük” benzetmesi. ben çok sevdim.:))
oooof of sesiber başka birşry diyemiyorum .diyecem ama …:)sıkıyor
AMAN….. nalancım deme :)))))
Nalan ben yazıyorum küçük öyküler.Altınkızlardan inciler diye bir öyküye ne dersiniz?Kızlar şaka maka ama5 sene önce İranlı bir hanıma ders veriyordum bana bizimde sizlerden farkımız yoktu.Bir sabah uyandıkki herşey bambaşka olmuş demişti.İnandırıcı gelmemişti bana ama haklıymış demekki.(Hanım bir türkle evli ve İstanbulda yaşıyor)
yorumsuz ….
altın kızlar bakın bize iş düşüyor,bu yazıya bir göz atın derim.http://www.10marifet.org/yazi/mutlu-cocuklar-icin-el-yapimi
Allah korusun.
nazesen daha ne süprizler var sende,evet evet “altın kızlar öyküleri”ni bekliyorum.:))))esinsel ,bir dahaki buluşmada nazesen bize öykülerini degöstersin di mi ? :))))
eveeeet,semyılcım, nazesencim öyküleribekliyoruz,hemde sabırsızlıkla :))
bende de var bunlardan çok değerli.annemin annannesinden kalma.sizlerle paylaşacağım bende
o minicik eller ve o kocaman yürekle yapılan herşey çok güzel olur zaten:)))
baharrrrr seninkileri de görmek isterim.btugancım inşallah sende evlatlarından bir dolu hediyeleralacaksın.
tamam canım en kısa sürede fotograflayıp paylaşıcam sizlerle.sevgiler
:))
gerçekten çok duygulandım semyıl teyzecim,ben henüz bi anne değilim ama o annenin yerinde olmayı çok isterdim sanırım.Ama zaman hızla değişiyor…Çocukluk bambaşka bişey tabii…çoğu zaman keşke hiç büyümeseydik diyo insan..Ayrıca çalışmalarınızın hepsi muhteşem,hele resim olan,çünkü ben de bayılıyorum resime.Aslında sanata dair her güzelliğe..Harikasınız,teşekkürler…..
ne güzel şeyler yazmışsınız respect to art (isminde bayağıuzunmuş
) mutlu ettin beni.anlaşılan çok gençsin. inşallah gönlünce çocukların olur.sende imrenilecek anne olursun.:)bende resim yapmayı çok seviyorum.bir arada fotoğrafladığımda yağlı boya resimleri paylaşırımsizlerle.seninkileri de görmek isteriz.aramıza hoş geldin 
respect to art :))
ne guzel, ne nazik bir dusunce. iki basli okudum bu yaziyi.*eskilerin cocuk terbiyesi bir baskaydi..** kiz cocugu gibisi yok.cok sevdim dusunceyi,40 yil onceki nazik kucuk ablayi, onun hanimefendi annesini, bugunku hallerini varsa kendi kizlarini….saygilarimla
Bende anneme hediye olsun diye birgün tüm beyaz yatak takımlarına(çeyizinden kalma çok güzellerdi malesef) kumaş boyasıyla resim çizmiştim küçükken resim dediysem çöp adam ev dağ filan:)kardeşimde yardım etmişti…Siz ne kadar düşünceliymişsiniz bense faydadan çok zarar vermişim.Ama yazık annem kızamamıştı bile.Hala o da saklıyor o çarşafları örtüleri ben yanına gidince de benim yatağıma serip hatırlıyormusun bunları diyor:)sonra da barbi beebklerime gelinlik yapmak için kestiğim dantel salon takımlarına geliyor konu:)yaramaz da değildim aslında.Ama annemin hiç hevesimi kırmayışı şu an benim yaptığım her yeni şeyi keyifle herkese göstermeme giymeme sergilememe… neden oldu:)anneler ne kutsal varlıklar değil mi?
güldenn,anneni tebrik etmeliyim.Ben olsaydım o yaşlarımda iken ,aynı davranışı gösterebileceğimden (utanarak)emin değilim.anneni benim yerime öp ve kutla seni de ben öpiiim
Canım şemyıl ım insan yedisinde neyse yetmişinde de odur derler yaa umarım berabercek o yılları da yaşarız:)9 yasındaki naifliğin,o çocuksu mahçubiyetinden dolayı hazırladığın ev hediyenin öyküsü gülümsememe yetti:) yine guldurdun beni:))
miralay, güldenn,fiammacım güzel yorumlarınıza teşekkürler.yine sayenizde o günlere gidiverdim hemencecik.):))
Anlatımınızla o kurulama bezlerialtın simle işlenmiş atlas kumaşlara döndüler.Teşekkürler paylaşımızdaki samimiyet için.
qlin, :))))ne güzel yorum yapmışsınız :))asıl ben teşekkür ederim içtenliğinize:))
Arkadaşım, yeni gördüm yazınızı. Utanarak belirtiyorum bunu. Okulların açılmasından sonra biraz aceleye geliyor bazen incelemelrim. Ama kaçırılacak gibi değilmiş. Söylediklerinin hepsine katılıyorum. İçtenliğin çok hoş. Ellerine sağlık. :)))
Kişiliğinizi nasıl da anlatmış bu anı. Anneniz de siz de harika insanlar olmalısınız.Sevgiler…
ben nasıl kaçırmışım bu yazıyı:((neysekiyinede farkettim şükür.benimde iki kızım var.gerçekten bazen çok sabırsız olabiliyorum onlara karşı.bu yazıyı gördükten sonra helede guldenn in yorumunu bir kez daha karar verdim daha anlayışlı olmaya:)sen sağol emi semyıl bu düüüncelere sevkettin bizi:)
ufudik, benimde kırmızı kırmızı dolu yazılar bir türlü yetişemiyorum.bir de bu aralar sitenin ağır çalışması tuz biber… bir çok yazıya yorum yazamadım.Renklitasarımlar, o sizin güzel bakışınız.ben de sizin emeklerinizdeki inceliğe,hayallere bayılıyorum..:))Dolunay82, zaman,hayat gayilesi bizleri sabırsız yapıyorama o küçük yüreklerden bunları anlamalarını bekleyemeyiztabiki de ,bir sımsıcak sarılış-bir öpücük bence herşeye değiyor. işte sonra sadece anılar kalıyor.. :))güzel duygularınız ve düşünceleriniz de beni mutlu etmeyeyetti..hepinize gönül dolusu sevgiler:)))
ÇOK GÜZEL BİR İNSANSINIZ. NE MUTLU SİZE..:)))
Ufudik, çok çok teşekkürler. mahcup ettiniz beni :))